groeten uit parkstad limburg 27/28 juni 2015


 

Na wéér een heuvel en een manege belandde ik in Kerkrade West. Misschien kwam het doordat de bomen zo groot waren, maar alles in dit wijkje leek klein. Kleine huisjes en kleine winkeltjes en krappe straatjes waar kleine autootjes reden. 


Onze gids vertelde over de grote leegstaande kerk en het enorme grasveld er achter: daar stonden tot voor kort 600 woningen. Die zijn allemaal gesloopt,  omdat er in dit gebied langzamerhand meer huizen waren dan mensen. Krimp. Ook dat is Nieuw Nederland. 


In de wijk waar ooit honderden katholieke jongens voetbalden en de vaders 's avonds na het werk in de mijnen thuiskwamen, ligt nu nu een leeg  veld van onbeperkte mogelijkheden. Land terugveroverd op de mens. Alles ligt weer open. 

Even verderop begon Duitsland. Dat kon je zien omdat daar heel veel windmolens stonden. Echt heel veel. Daar doen ze blijkbaar minder moeilijk dan wij hier. Om het vakantiegevoel te vergroten reden we eventjes Duitsland in. Als je de grens over kunt, moet je dat doen, vinden wij dan.

 

Onze gids vertelde over de grootste toeristische trekpleister van Nederland, of nou goed; één van de grootste, die even verderop gepland stond. Afgravingen hebben daar voor een soort kleine Grand Canyon gezorgd, die komende jaren als natuur- en recreatiepark gaat worden ontwikkeld. Het is de bedoeling dat heel Europa dan naar Limburg naar de recreatiemijn komt.

 

Ik vroeg me af wat het met een gemeenschap doet als de vergrijzing dubbel toeslaat: als iedereen ouder wordt en de jonge mensen vertrekken. En welk effect het krimpen van de bevolking heeft op verenigingen en voorzieningen. 

Er stond een groot huis te koop voor € 50.000

Daar schrok ik wel van. En ik ging twijfelen. Alles inladen en hierheen verhuizen, waarom eigenlijk niet? 

 

 

Eerst maar eens een weekendje proberen, denk ik.