Als een echte 'industrieel toerist' klopte ik eerst aan bij Futureland, zeg maar de VVV van de Maasvlakte. Daar vertelde een medewerkster dat vooral Aziatische bezoekers doodsangsten uitstaan bij het betreden van het gebied. Ze zijn bang dat het land alsnog in de zee verdwijnt en durven amper een stap op de Maasvlaktes te zetten. Zee in land veranderen is een concept dat er eigenlijk alleen maar bij Nederlanders ingaat. Het went, na eeuwen, blijkbaar.

Toch moet ik eerlijk zeggen dat ik de waarschuwingsborden voor drijfzand bij paal 3 ook behoorlijk angstaanjagend vond. Mijn broodje heb ik dan ook maar op een trap op de duinen opgepeuzeld uitkijkend over het oneindig lange maagdelijke zandstrand; schoon en breed met piepjonge duinen. Het strand van Maasvlakte2 doet in schoonheid niet onder voor dat van het prachtige strand van Schiermonnikoog of een van de andere  Waddeneilanden.

Ik was niet de enige strandluncher. Op de parkeerplaats achter het duin stond een vrachtwagen zonder aanhanger. Pauze. De chauffeur kon vanuit zijn hoge cabine zo naar de zee kijken en dat deed hij ook. Blijkbaar is de Tweede Maasvlakte meer dan een plek waar je alleen maar een container ophaalt en wegbrengt. Het is een heerlijke plek om te zijn.

Maasvlakte2; het is er enorm bedrijvig en rustig tegelijkertijd. Er gebeurt de hele dag van alles wat je bijna niet kunt begrijpen. Bij de havens hoor je waarschuwingspiepjes en zie je kranen zwenken en heen en weer rijden. Schepen komen en gaan. Want rij je weg van de havens, naar de open velden of naar het strand, dan is het ook stil  in een van de drukste en grootste haven van de wereld. Zachtjes blaast de wind alles weg. Omdat de Tweede Maasvlakte nog niet is volgebouwd, zie je overal nog allerlei beesten rondrennen. Met oversteken kijken ze alleen niet altijd even goed en dan ligt er ineens een dood konijn op de bodem van de zee.

Het is fascinerend om te zien dat iets dat door mensenhanden en

machines is gemaakt, al zo snel weer in beslag wordt genomen

door de natuur. Onze grootste angst bij het maken van iets nieuws, is dat al het oude verloren gaat en dat is ook zo. Maar toch, het leven gaat altijd door. De wind laat zaden vallen en duizend bloemen bloeien alweer voordat je er erg in hebt.

En och, die havens zelf. Ik kon er wel de hele dag wel op een stoel zitten en kijken naar alles wat voorbij vaart. Schepen met honderden containers, met daarin speentjes, tandenborstels, telefoons, bankstellen, verzin het maar. Veel van wat in je huis staat, kwam ooit  hier langs. En er zijn dus mensen die precies weten wat in welke container zit en waar die container heen moet. Daar bestaan lijsten van. Tandenborstels in zeecontainers, zijn als spelden in hooibergen, maar dan spelden die wel makkelijk te vinden zijn.

Tweede Maasvlakte gaat je fantasie te boven. Je weet niet wat je ziet. Met dat wat je ziet, gaat je fantasie binnen de kortste keren

aan de loop en voor je het weet zie je jezelf op een schip stappen

en kies je het ruime sop. Waar ga je heen? Alles kan. Door het Suezkanaal of gewoon om de Kaap. Als je op vakantie gaat op Maasvlakte 2 kun je in 24 uur de hele wereld over.

Geweldig toch?