Camping Onbestemd Parkstad Limburg

In het weekend van 27 en 28 juni zette Camping Onbestemd haar tenten op in Parkstad Limburg. Samen met de bewoners van de wijk Heilust vierden we het festival van de Toekomst. Als gevolg van de krimp zijn er in Heilust al vele honderden woningen gesloopt. Samen met onze campingasten bekeken we hoe dit moeilijke en pijnlijke maar ook hoopvolle proces zich voltrekt. 24 uur lang verbleven we op een plek met een bijzondere en rijke geschiedenis.  Hieronder een videoverslag van dit bijzondere weekend. Maar eerst het prachtige gedicht dat onze campingdichter Tim Pardijs op zondagochtend voordroeg tijdens het ontbijt bij de kunstenaars van WerkplaatsK.

ALS JE ME NODIG HEBT, STAMP MAAR OP DE GROND

Ik ben diep zwart en ik glans. Vroeger kon je mij hier 

van de grond rapen, maar nu ben ik verborgen achter 

proppen tranen en papier, begraven onder lagen bittere 

besluiten. Ik ben het dieptepunt, het nulland, alle tekens 

hebben hier hun eigen maten, hun eigen taal onder NAP.

Bovengronds ben ik zichtbaar in ruwe huid en in blauwe 

littekens die nooit meer weggaan, in een microfoon in een 

hand die trilt, omdat ik eraan trek. Je voelt me in je benen 

als je een heuvel oprijdt, in de derde, de vierde, de vijfde, 

de zesde trap op weg naar het uitzicht over de bomen. 

Je dacht dat je takken beter kon gebruiken dan wortels, 

dat je geen diepgang meer nodig had, maar ik ben de brandstof 

die harten kan ontdooien, die oude koempels nieuwe energie, 

het meisje in de speeltuin moed geeft om in een boom 

te klimmen, die heen en weer zwiept onder haar gewicht. 

Op één plek kan je me bijna aanraken: fiets een heuvel op,

graaf (al het materiaal ligt hier nog) een nieuwe mijnschacht, 

zie de wereld aan je voeten liggen.

© Tim Pardijs, sneldicht bij Camping Onbestemd – Kerkrade-West, 27 en 28 juni 2015.